Entoni Hopkins je ime, koje se uprkos brojnim upečatljivim karakterima koje je oživio na filmskom platnu, prevashodno vezuje za lik ozloglašenog psihijatra kanibala Hanibala Lektora.
Entoni Hopkins je odmalena maštao o zvijezdi na holivudskom Bulevaru slavnih, a uloga jednog od najvećih zlikovaca donijela mu je svjetsku popularnost i Oskara. Privatno sasvim drugačiji od superiornog lika iz kultnog filma “Kad jaganjci utihnu”, ser Entoni Hopkins odaje utisak odmjerenog džentlmena. Iako uveliko u devetoj deceniji života, ovaj šarmer je i dalje jedan od živih simbola Holivuda.
Ovaj radoholik sa impozantnom filmografijom iza sebe vodi promjenljiv privatan život u kom su ekscentrične navike jedina konstanta. Promijenio je tri žene, ali ne i običaj da sam često sjedne u kola i vozi se danima, čak nedjeljama, uživajući u ulozi anonimnog pustolova.
Na pitanje kakve uloge su mu omiljene, Hopkins je odgovarao:
“Život je isuviše zamršen da bih tumačio samo komplikovane likove. Prihvatam razne uloge. Samo je važno da su dobre. Ako je scenario kvalitetno napisan, lik koji treba da igram zanimljiv, ukoliko je reditelj dobar a ekipa s kojom treba da radim profesionalna, ispunjeni su uslovi da budem dio tima. Uostalom, sebe vidim kao glumca kome je posao da radi”, objasnio je svojevremeno za Gloriju.
Iako je ostvario svoj dječački, pa i američki san ser Hopkins se nikada nije odrekao svojih velških korijena i viteške titule.
Asocijalni dječak iz pekarske porodice u Port Talbotu u Velsu, Filip Entoni Hopkins, koga je djeda iz nekog razloga zvao Džordž, a otac Čarli, nije pokazivao interesovanje za školi. Sebe je pronašao u koledžu za muziku i dramu, a iznenadna posjeta zemljaka Ričarda Bartona zajedničkom rodnom gradu definitivno ga je usmjerila u pravcu Kraljevske glumačke akademije u Londonu. Dramskim vještinama učio ga je ser Lorens Olivije, koji mu je ostao vječni idol.
Na pitanje da li bi poslije tri, volio da snimi još jedan nastavak filmskog serijala o Hanibalu Lektoru, Hopkins je bio kategoričan u svom negodovanju, objašnjavajući da bi to bilo previše.
Izvor i foto:CdM
Tekst objavila: Jasminka Mulić
