Kornjača ima važnu ulogu u mitologijama širom svijeta i često je uključena u stvaranje mitova o porijeklu Zemlje. Prema drevnom vjerovanju, kornjača predstavlja univerzum i smatra se simbolom majke zemlje, vode i mjeseca. Ona je takođe simbol stabilnosti, besmrtnosti, regeneracije, ali i zaštite, jer zbog svog tvrdog oklopa pruža osjećaj sigurnosti.

U starom Egiptu je bila povezana sa bogom pustinje, oluja i podzemlja Setom, neprijateljem boga sunca, poglavarem svih ostalih bogova Ra, koji je pokušao da zaustavi solarnu barku dok je putovala kroz podzemni svijet.

Kornjača se pominje u grčkom mitu o glasniku bogova, sinu Zevsa i Atlantove kćerke Maje Hermesu, koji je od njenog oklopa sebi napravio prvu liru na kojoj je svirao čarobne melodije.

Zato što u sebi nosi svojstva zemlje i vode, jer se kreće i po jednom i po drugom, rimski istoričar Plinije Stariji je kornjači pripisivao moć suzbijanja magijskih čini. On je smatrao da je meso kornjače spasonosni lijek protiv otrova.

U srednjem vijeku u Evropi je kornjača smatrana simbolom čednosti u braku. Za hrišćane tog doba u ikonografiji ona je bila i simbol zla i tromosti. U alhemičarskoj simbolici je predstavljala massu confusu – prvobitnu materiju koju treba preraditi.

Indijci u kornjači vide sliku svemira i njegove postojanosti, dok njene noge simbolišu četiri strane svijeta. Na istoku je ona moćan feng šui simbol.

Prema drevnoj kineskoj mitologiji kornjača je jedna od četiri svete životinje. Kinezi je zovu Crna ratnica jer simboliše sreću, snagu, izdržljivost i dugovječnost. Vjerovalo se da kornjača u sebi čuva tajne neba i zemlje i predstavlja vezu između njih. Pošto se vjerovalo da njene noge predstavljaju četiri strane svijeta u carskim grobnicama su svi stubovi ukrašavani kornjačinim oklopom sa čijih se šara mogla predviđati sudbina. Carska vojska nosila je zastavu sa zmajem i Crnom ratnicom.

Prema japanskom vjerovanju kornjača je simbol dugovječnosti. Ona je predstavljala oslonac svijeta, a njene četiri noge četiri kraja zemlje.

Izvor: Cdm