Zlatan Stipišić, poznatiji kao Džiboni, poznati je splitski pjevač i najnagrađivaniji hrvatski izvođač. Jedan je od osnivača heavy metal sastava “Osmi putnik”, a rođen je u Splitu 13.8.1968. godine.

Tokom svog školovanja Džiboni se bavio slikanjem, za koje priznaje da mu nije dobro išao, te je tako završio odsjek za vajarstvo. Ipak, imao je podršku profesora M. Klarića. Nakon toga počeo se baviti muzikom te je tako već u trećem razredu srednje škole nastupao s “Osmim putnikom” zbog čega je često izostajao s nastave pa je u četvrtom razredu srednje škole imao 180 neopravdanih časova.

Privatni život

Zlatan Stipičić je dijete Ljube Stipišića i Nataše Glinsky koji su se upoznali šezdesetih godina prošloga vijeka kada je Ljubo bio voditelj hora i maestro u crkvi Svetog Dominika, a Nataša pjevačica u horu. Vjenčali su se 1966. godine te se tada rodila Mirjam, a dvije godine kasnije Zlatan.

Džibonijev otac je cijenjeni etnomuzikolog kao i arhivar hrvatskih tradicionalnih pjesama pa je zbog toga lako pratiti Džibonijeve muzičke korake.

U braku je sa Sanjom Stipišić koju Džiboni poznaje od svoje desete godine, on je naziva živom legendom. Odnos im se temelji na ljubavi i povjerenju.

Vjenčali su se u zagrebačkoj Dubravi uz diskretnu ceremoniju. S njom muzičar ima troje djece, poćerku Tanju i dvojicu sinova, Randa i Lorenza.

“Ako su ljudi dobri i jedno drugo fizički privlače, sve će biti dobro. Moja supruga je plemenita i zrela osoba: u teškim situacijama nikad me ne opterećuje marginalnim stvarima. Ona mi je i saveznica i ljubavnica,” izjavio je jednom Džiboni za Gloriju.

Lorenzo je rođen u avgustu 2005. godine i najmlađi je član porodice, a Rando je rođen 1998. godine.

Tanja je rođena 1988. godine i diplomirala je na fakultetu za dizajn na Arhitektonskim fakultetu Univerziteta u Zagrebu.

Posao

Svoju muzičku karijeru Džiboni je započeo 1985. godine u sastavu “Osmi putnik”, čiji je i jedan od osnivača. U to vrijeme Zlatan Stipišić nije imao nadimak kakav mu se danas pripisuje, već “Džibo”. Iz “Osmog putnika” Džiboni prelazi u heavy metal sastav “Divlje jagode” u kojem je bio godinu dana. Nakon toga odlazi u Berlin 1989. godine gdje ostaje godinu dana, a tamo je svirao s grupom “V2” s kojom je snimio album “Out to launch”.

Džibonijev prvi solo album zvao se “Sa mnom ili bez mene”, a izdat je 1991. godine. Nakon toga napisao je pjesmu “Cesarica” Oliveru Dragojeviću i ubrzo postaje traženi tekstopisac i njegove pjesme postaju veliki hitovi. Sljedeći Džibonijev album zvao se “Noina arka”, a izdao ga je 1993. godine. Na njemu su se našli brojni hitovi poput pjesme “Zlatne godine” koju je za istoimeni film napisao sa Zrinkom Tutićem. Na istom se albumu našla pjesma “Mi smo prvaci” koja je ujedno proglašena i himnom Olimpijskog saveza, zatim pjesme “Nek se dijete zove kao ja”, “Tebe nisam bio vrijedan” i “Dobri judi”.

Neko je vrijeme nastupao s Brunom Kovačićem pa su formirali grupu u kojoj su se, osim njih dvojice, našli i Renato Švorinić, Josip Andrić i Gordan Dorvak.

Zajedno su snimili dva albuma: “Kruna od perja” iz 1994. godine, a tri godine kasnije izdali su album “Ruža vjetrova”. U ovom razdoblju nastale su jedne od najljepših i najpoznatijih Džibonijevih pjesama: “Dvije duše”, “Ovo mi je škola”, “Ozdravi mi ti”, “Lipa moja”, “Ako me nosiš na duši”, “Život me umorio” i brojne druge.

Nakon raspada grupe Džiboni je u februaru 1999. godine objavio samostalni album u izdanju Dallas Recordsa “Judi, zviri i beštimje” za koji je osvojio čak 7 Porina, a ovo je bio i najprodavaniji album kako u Hrvatskoj, tako i u Sloveniji.

Neki od poznatih hitova koji su se našli na ovom albumu su: “Činim pravu stvar”, “Projdi vilo” i “Ja ću budan sanjati”.