U Parizu je nedavno otvoren muzej posvećen istoriji parfema koji se prije 3.000 godina koristio kao ritual tokom sahrana, u Srednjem vijeku za zataškavanje neprijatnih mirisa, da bi danas predstavljao zadovoljstvo, a za neke i luksuz.

Muzej je otvoren u privatnoj zgradi, porodičnoj kući Fragonarovih, koji žive u Grasu na jugu Francuske kod Azurne obale.

Gras se smatra kolijevkom obrade parfema, a 2018. godine ta lokacija je upisana u spisak nematerijalne kulturne baštine Organizacije UN za obrazovanje, kulturu i nauku (UNESCO).

Posjetioci muzeja će otkriti istoriju pravljenja parfema.

Izloženo je 400 boca sa sastojcima budućih parfema.

Takođe se nalaze razni predmeti u kojima su se nekada držali parfemi, kao što su metalne posude ili parfemisani sunđeri koji su se nalazi u nekim zgradama sa vjerovanjem da će lijepi mirisi odagnati epidemije i bolesti.

Izložene su boce sa jakim mirisnim sastojcima koje su nekada koristile dame kad se ne osjećaju dobro ili padnu u nesvijest zbog zategnutih korseta.

Počev od 18. vijeka parfemi više nemaju funkciju zataškavanja neprijatnih mirisa ili “tjeranja bolesti” već postaju zadovoljstvo, a mirisne note suptilnije.

Uprava muzeja navela je da su parfemi sada lakši, vazdušastiji i skroz drugačiji od nekadašnjih parfema koji su bili izuzetno teški.

Ukusi za parfeme takođe variraju i od geografskih područja. Francuzi vole toaletne vode, lake parfeme, većinom cvijetne. Amerikanci vole opojne parfeme, dok Japanke vole izuzetno blage note. Kinezi su za jake parfeme, kao i Rusi i na Bliskom istoku.

Izvor: Cdm