Jadranka Stojaković je preminula 3. maja 2016. u Banjaluci, poslije duge i teške bolesti. Njene pjesme poput “Što te nema”, “Sve smo mogli mi”, “Čekala sam” i dan-danas se rado izvode uživo, i često su emitovane na radio-stanicama.

“Život mi je bio težak još od djetinjstva. Do pete godine živjela sam sa majkom, koja se selila iz mjesta u mjesto, pa sam prešla kod babe, a onda su brigu o meni preuzeli ujak i njegova žena. I oni su se selili po cijeloj Njemačkoj, Norveškoj i Španiji…”, ispričala je jednom prilikom Jadranka Stojaković koja je muzičku karijeru započela upravo u američkim džez klubovima po Njemačkoj.

Uspon u karijeri, koja ju je odvela čak do Japana, prekinuo je rat koji se odvijao na našim prostorima, te ona nije mogla da uživa u plodovima uspjeha jer je sve vrijeme korila sebe zbog toga što je njoj dobro, dok nema predstavu o tome kako su njeni roditelji, prijatelji i poznanici, i, naposletku, da li su uopšte živi.

U Japanu je provela 23 godine, a toko rata u njen stan u Sarajevu je ušao nepoznati čovjek i na prevaru ga preprodao.

U Sarajevo se vraća ne bi li prisustvovala sahrani svoje sestre, a kao da to nije bio dovoljno težak udarac sudbine, na putu do groblja, u automobilu ispred njenog, gine joj i druga sestra. Slomljena psihički morala je da se nosi i sa materijalnim slomom zbog otetog stana.

Stanje joj se sve više i više pogoršavalo, a pred smrt jedva je imala snage i da govori. Životne nedaće i dalje nastavljaju da se ređaju u godinama koje su uslijedile, pa tako Stojakovićeva pada pri izlasku na binu 2010. godine, zbog čega se pogoršava njeno zdravstveno stanje, te obolijeva od multiple skleroze.

“Noge su mi postepeno otkazivale dok nisam postala potpuno nepokretna”, izjavila je u jednom intervjuu.

Muzičko-poetsko veče “Sve smo mogli mi”, čiji je autor Goran Lazović, posvećeno kantautorki Jadranki Stojaković, biće priređeno 7. juna u beogradskom Pozorištu “Slavija”. U programu sa Lazovićem učestvuju dramski umjetnici Goran Sultanović i Ljubivoje Tadić.

Izvor: Cdm