Nakon filma “Šindlerova lista” o istrebljenju jevrejskog naroda od Trećeg rajha Adolfa Hitlera, dugo se nije pojavilo ostvarenje koje je dotaklo taj mračni period Drugog svjetskog rata.
No, 2002. godine na scenu je stupio “Pijanista” briljantnog reditelja Romana Polanskog.
Film je zasnovan na istinitoj priči i memoarima glavnog junaka Vladislava Špilmana, poljskog Jevreja iz Varšave. Glavnu ulogu tumači uvijek potcijenjeni Ejdrijan Brodi.
Špilman je bio veliki kompozitor i pijanista uoči početka invazije na Poljsku 1939. godine, što se i smatra početkom Drugog svjetskog rata.
Da bi se što bolje pripremio za ulogu, Brodi je prodao stan, auto, nije gledao televiziju niti komunicirao sa prijateljima i porodicom kako bi potpuno postao vuk samotnjak, što je uloga i zahtijevala od njega, a naravno, išao je i na intenzivne časove sviranja klavira.
Izgubio je i 14 kilograma, jer je Šilman bio na granici umiranja zbog gladi, odnosno zbog prijatelja koji su ga izdali i pare koje su se sakupljale za hranu, uzimali sebi. Brodi je postao je najmlađi glumac u istoriji koji je dobio Oskara za najbolju mušku ulogu te 2002. godine, kada je imao samo 29 godina.
Svakako uloga njegovog života, mnogo ga je koštala. U intervjuu za britanski “The Guardian” kazao je da je nakon snimanja filma pao u duboku depresiju, iz koje se nikad nije sasvim oporavio.
“Desila se tranzicija na koju nisam bio spreman. Snimao sam taj film veoma mlad, bio sam u tridesetim godinama i to je bio ulazak u svijet odraslih. Svu sreću koju sam do tada preživio, uzimao sam olako, a sada znam šta je pravi pakao na zemlji”, kazao je Brodi.
Špilmana na kraju u ruševinama Varšave, kada kao gladni pas traži hranu, pronalazi njemački oficir, koji ga pita: “Šta si ti?” Špilman mu odgovara da je samo pijanista, a oficir vidi jedan klavir i kaže: “Dokaži.”
Kada Šipilman počne svirati baladu Federika Šopena, oficir, koji je, vjerovatno, naredio smrt stotina Jevreja, poštedi Špilmana, uvidjevši o kakvom se muzičkom geniju radi.
Stradanje Jevreja u getima u okupiranoj Poljskoj za Polanskog su biografske činjenice. Njemci su 1940. godine vozili njega i njegove roditelje do logora u Aušvicu.
Tada sedmogodišnji Roman pobjegao je kroz rupu u žičanoj ogradi, koju je napravio njegov otac, pa je ostatak rata provodio kod poljskih porodica koje su ga skrivale od nacista. A za vrijeme snimanja filma u Varšavi, Polanski je i sreo jednog čovjeka koji mu je pomogao kada je bio dijete.
Izvor i foto: Cdm
Tekst objavila: Ljilja Brajković
